माणूस म्हणून जगण्यासाठी केलेल्या प्रयत्नात कविता माझ्या सोबतीला आली.... त्या सोबतीत फुललेल्या काही क्षणांची ही एक पुसटशी नोंद.... (तुमचे अभिप्राय जरूर नोंदवा...)
रविवार, १३ जुलै, २००८
धुवून गेला
क्षणाचा मोह ,
आणि क्षणाचे प्रेम
बदामाच्या आकारात खोचलेलं
नेहमीचच, आपल तेच same!
दगड, भिंती, झाड़,...
"एक दूजे के लिए",
"क़यामत से क़यामत तक", म्हणत म्हणत
वाजवत जातात सगळ्यांचाच game!
आम्ही रसिक मात्र
वाचतो खर ...
तोंडात पान -गुटका असेलतर
करतो सुध्धा acclaim!
अशाच एका दगडा जवळ आलो
आणि हळहळून म्हणालो
"प्रेम कुणाच आणि बळी कुणाचा,
What a shame?"
तेव्हड्यात एक कुत्रा आला
केली टांग वर आणि
धुवून गेला
त्याच name, ...
तीच name,...
आणि थुंकणारयाचाही claim!
हां हां हां ...
--भूराम
याची सदस्यत्व घ्या:
टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा