मनीष माझा एक बालपणीचा मित्र. त्याचा स्वभाव आणि माझा अनुभव ह्या कवितेत मांड्ण्याचा पुरेपुर प्रयत्न केलाय. मनीष यार मित्रा तूच वाच आणि सांग किती जमले ते...
तू मनीष ,व्यक्त वेश,
चांदणी तुझा तो देश,
चाहुली असंख्य आहे
यत्न सारे नसे तो क्लेष,
पाउले तुझ्या दमाने ,
शोधणारे चांदणे,
रोज चंद्र तुझ्या कृपेने
उगवणे लोपणे.
राहतो तू पाहतो तू
हासणे, ते खेळणे.
प्रेम हे रक्त तुझे
नसानसात वाहणे.
तू धुरा, सबल करा.
जाण ती तुझ्या उरा.
कष्टला तो भूतकाळ,
आज तो सूर्य धरा.
जिंकणे तू जिंकणे
हेच रे आता मनीष,
तू मनीष व्यक्त वेश,
चांदणी तुझा तो देश.
--भूराम.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा