मन

मन कारण सुखाचे
मन कारण दुःखाचे
मना घडणे रे रोज
जो रे रोज आज वाचे.
ह्या सावळ्या त्वचेला
किती बिलगावे डोळे
कुणा वाटेना सुंदर !
मन जसे आहे ज्याचे.
कुणा ज्ञान ज्ञान किती
कुणा अहंकारी मती
कुणा कळे ना ते बोल
मन भाव ते बोलाचे.
भुलू नको  त्या रुपाला
भुलू नको  त्या बोलाला
मन शोधू दे मनाला
न घे ओझे ह्या जगाचे.
-भुराम
१२/१६/२०१९

रुजण्याची वेळ झाली.

तुझी नी माझी मैत्री 

जगण्याची वेळ झाली

सूर्या बसू जरासे का? 

निघण्याची वेळ झाली!

तो बघ तो किनारा 

अस्प्ष्टश्या काजव्यांचा

दे तेज तू तयाला 

जळण्याची वेळ झाली.

ती गोड़ ती मघाची 

किलबिल पाखरांची

बोलू जरा घडीभर 

उडण्याची वेळ झाली.

मी सांगू का तुला रे 

ते दुखणे सावल्यांचे

त्यांच्या मिठीत आता 

घडण्याची वेळ झाली.

तू गेल्यावर आता 

जगणे मला रे काही

जा माणसांत माझी 

रुजण्याची वेळ झाली.

-भूराम

11/11/2019

चूक तू!

स्पंद तू, गंध तू
मोकळा आनंद तू
मेघ तू, ओघ तू
बोलकी गं धुंद तू
ओह तू!, वाह तू!
हृदयी वेडा मोह तू
की सुखाशी गुंतलेला
सावळा संमोह तू
गोड तू, ओढ तू
काळजाची मोड तू
हलकेच काढलेली
लाजणारी खोड तू
हो सुखाचें सुख तू
हो प्रेमाची भूक तू
देवालाही आवडे जी
छान भोळी चूक तू..

-भूराम

मुकुंदी

*****
गोड साखरं ओठाला
मऊ गालाची बासुंदी
माझ्या ऱ्हदयात तुझी
बघ लाडावली बुंदी.
माथी काजळाचा टिळा
भाव डोळ्यातला भोळा
तुला कडेत मी घेतां
जड नथातली चांदी.
ऊब तान्हुल्या मिठीत
तुला गोंजारू दे निट
वेडा काळजात ठोका
साऱ्या जगात आनंदी
माझे सुख लाभो तुला
कधी दुःख ना हो तुला
माय यशोदा मी तुझी
 बाळ माझा तू मुकुंदी
-भूराम
३/११/१९

सुखां

सुखी आसवांचे हासू
डोळा आनंदले आसू
वेड्या लागणं मनाला
हवे काय दे रे पुसू.
बघ कमानी भुवया
त्यात गर्दला तो टिळा
तेज गाली ते साजेसे
लागे चांदव्याला भासू
पदरात गुंजणारी
स्पंदं कैफांची शरारी
ह्याच पाळध घडीला
डोळा लागली रे दिसू.
ईथं थांबरे जरासा
नको होवू वेडापिसा
सुखां, आजचाचं दिस
गप्पा मारू थोडं बसू.

-भूराम
(2/11/2019)

काळीजाचा भार

चांद वेंधळा माळीला तू
केसांच्या बटात
टच्च चावूनिया ओठ
सुख लाजले सुखात.
मग आरश्याला झाली
ही लागण गे तुझी
बघ साजिरा तो झाला
तुझ्या देखण्या रूपात.
कसा पदर खोचीला
रंग रंगल्या काचोळी
मग खटयाळ वाऱ्याने
केली घुंगरांची खोडी.
बाई कशाला आवर,
नको नजरेचे वार
कुणा साहावेल सांग
काळीजाचा भार.

-भूराम

ती अंतयात्रा

नाही बाधला गे जीव
नाही बांधला गे शिव
क्षणे तिच्या तिरडीला
नाही कसली उणीव.

दारी कुंकुवाचा सडा
त्यास हळदीचा वेढा
ओस पडल्या वाटेला
नाही कसली जाणीव.

दे रामनामाचा गजर
घेत खांद्या खांद्यावर
जड पाऊली वाटेला
ओढे वैकुंठाची शीव.

माय पोरीच्या डोळ्यात
पोर मायेच्या नाळ्यात
सखा मानसी जाळ्यात
प्रेत जाळती राखिवं.

झळा झळा आगी धगं
तिचा सरलेला वगं
गोतावळा परतावा
घेवून गेलेल्याची किवं.

-भूराम

(pune)

बघ असणे, असणे होते गं .

तू आली की,
स्पंद नवा गे हो माझा.
तू आली की,
गंध भवाचा हो ताजा.
तू आली की,
स्पर्श सुरांचा होतो ग
तू आली की,
कर्ष स्वरांचा होतो ग
तू आली की,
कळते जगणे ना ओझे
तू आली की,
कळते अवघे जग माझे
**
ह्या अवघ्या शून्य सीमेची
तू केवळ गे आशा
ह्या पोकळ श्वासा मधली
तू ओघळती गे भाषा.
**
तू आली की,
बघ असले, जगणे होते गं
तू आली की,
बघ असणे, असणे होते गं .

-भूराम

नुरे कुणाची

अंगठ्याने ही कोरूनी माती
पदर काठ हा  चावुनी दाती
चुकवुनी नजारा क्षणा क्षणाला
अबोल बोलुनी गेली प्रीती.

थरथर होती ओठा अलगद
गाला छेडे वळणांची बट
ठोका चूकतो हृदयीचा मग
तुझी नजर ती टिपता सावध

लाजेने मग भिजते मीही
स्पंद स्पंद मग सजते मीही
डोळा वेचून टिपूर चांदणे
तुझीच क्षणभर होते मीही

सख्या झुरे मी तुझ्याचसाठी
श्वासांची रव तुझ्याचसाठी
आवेशाची ती घट्ट मिठी दे
मी नुरे कुणाची कुणाचसाठी.

-भुराम

पखवाज

डोळे,
आभाळ भोळे
चंद्र साऊली हिंदोळे
गर्द गाभुळते निळे
निर्मळाशी खेळे

नाक
कोरलेली झ्याक
जणू कमानी बलाक
हिरा जडलेली लाख
तेजारवी हाक

कान
जडलेली छान
कर्णफुले त्याचा प्राण
गुंजारवी ते अजाण
हरवले भान

ओठ
गुलाबांची भेट
गोड लाजरा समेट
भिडे काळजाला थेट
धरलीगे वेठ

काज,
निलोभते साज
नाही कुणा येतो बाज
नादे नित पखवाज
हळवा आवाज

-भुराम