अंगठ्याने ही कोरूनी माती
पदर काठ हा चावुनी दाती
चुकवुनी नजारा क्षणा क्षणाला
अबोल बोलुनी गेली प्रीती.
थरथर होती ओठा अलगद
गाला छेडे वळणांची बट
ठोका चूकतो हृदयीचा मग
तुझी नजर ती टिपता सावध
लाजेने मग भिजते मीही
स्पंद स्पंद मग सजते मीही
डोळा वेचून टिपूर चांदणे
तुझीच क्षणभर होते मीही
सख्या झुरे मी तुझ्याचसाठी
श्वासांची रव तुझ्याचसाठी
आवेशाची ती घट्ट मिठी दे
मी नुरे कुणाची कुणाचसाठी.
-भुराम
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा