माणूस म्हणून जगण्यासाठी केलेल्या प्रयत्नात कविता माझ्या सोबतीला आली.... त्या सोबतीत फुललेल्या काही क्षणांची ही एक पुसटशी नोंद.... (तुमचे अभिप्राय जरूर नोंदवा...)
शनिवार, ५ जुलै, २००८
परिभाष चांदण्यांचे
परिभाष चांदण्यांचे सुरेख गीत झाले,
तू चाहुलीस आला आणि निमित्त झाले.
शब्दाहूनी निराळे आयुष्य पाहीले मी
सुरात मांडता तू,सारे जिवंत झाले|
हां भास की म्हणावा हृदयात सांडलेला,
देहातला परंतू की रास मांडलेला,
जे ही रूप तुझे मजला पसंत झाले,
सुरात मांडता तू,सारे जिवंत झाले|
तो बोल कधी, पायात रुणझुणणारा,
कधी तो मत्त मदनी, हृदयात लुडबुडणारा,
हे बोल उधळलेले आता अनंत झाले!
सुरात मांडता तू,सारे जिवंत झाले|
दिक्कात शोधतो रे, मी अर्थ लागलेले,
सभोव कल्लोळात, अन् मौन सांधलेले!
अर्थात गावता मी, झाले श्रीमंत झाले!!
सुरात मांडता तू,सारे जिवंत झाले|
--भूराम
याची सदस्यत्व घ्या:
टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा