पावुले मोजीत जा एकटा क्षितिजाकडे,
सावलीत आपुल्या पेरीत ऊन कोवळे.
तू चालतो दिशा जरी, न चालताच थांबतो.
थांबत्या त्या क्षणांना नकोच घालू साकडे.
'सुख-दुखः' ही कालची आणि आठवांचे बोचके,
नकोस छेडू पुन्हा ही उन्मत्त अवली माकडे.
जे थांबले मागे... तुझे न, राहिले येतील ते,
गेले पुढे , जाऊ दे ती,... आपलीच बापडे.
कोण आहे मात्र तुझा, कोण किती स्वार्थी रे.
का उगाच गुंतवावे प्रश्नांमधे आकडे?
तुझ्यासवे चालती शब्द सूत्र आजची
नको उगाच ठोठावू ती उद्याची कावडे.
भीड़ता कुणी,... भीडावे, अड़ता तू तोड़ रे.
मार्गस्थ हो तू उषेचा, दुर्लक्षूनी जखमांकडे.
पावुले मोजीत जा एकटा क्षितिजाकडे...
सावलीत आपुल्या पेरीत ऊन कोवळे.
---भूराम
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा