माणूस म्हणून जगण्यासाठी केलेल्या प्रयत्नात कविता माझ्या सोबतीला आली....
त्या सोबतीत फुललेल्या काही क्षणांची ही एक पुसटशी नोंद....
(तुमचे अभिप्राय जरूर नोंदवा...)
मंगळवार, १७ जून, २००८
बेकार... (एक दिनचर्या)
संध्याकाळ सारी मित्रांसंगे गप्पा गप्पात सरून जाते. रात्र सारी स्वप्नांमधे सजून धजून विझून जाते. सकाळ ताज़ी वर्त्तमानपत्रात भविष्य शोधून थकून जाते. दुपार मात्र पायात पेटून संध्याकाळची वाट पहाते. संध्याकाळची वाट पहाते...
Good Work Dude...... as usual ;)
उत्तर द्याहटवाkeep it up.
Happy to see you in action again.