माणूस म्हणून जगण्यासाठी माणसाकड़े बघत रहा.
माणसा माणसातील दुरावा मोजून मोजून चालत रहा.
आज काही उदया काही , बोलतो काय करतो काही,
चालण्या बोलण्यातील संबंध पुन्हा पुन्हा शोधत रहा.
माणूस म्हणून जगण्यासाठी...
सुख दुख्खांचा खेळ जीवनामधे चालूच असतो,
उजेड अंधाराचा मेळ प्रत्येक माणूस खालतच असतो.
अंधारातही हसण्यासाठी झोपड्यांमधे शिरत रहा.
माणूस म्हणून जगण्यासाठी माणसाकड़े बघत रहा.
एक थेँब पावसाचा, तो एक थेँब घामाचा,
एक थेंब आसवाचा, तो एक थेँब रक्ताचा.
प्रत्येक थेंबात एकेक करत, कळत नकळत भिजत रहा.
माणूस म्हणून जगण्यासाठी माणसाकड़े बघत रहा.
-भूराम...
hmm
उत्तर द्याहटवाliked your view!!
good one!
"manus mannun jaganyasathi"
उत्तर द्याहटवाpoem khup sunder ani hrudaysparshi aahe....good sunder poem lihat ja..