शुक्रवार, १९ सप्टेंबर, २००८

घे आंमत्रण...!



देहाभोवती अलंघ्य बंधन

तोड मुला, तुज खुले हे अंगण.

अंगणात या एक जांभळी,

बहर तिला रे असे उन्हाळी.

दूर दिसे ते पळस वाकडे,

पूष्प प्रभेची तिला हरकडे,

हिरवे पाते, भ्रमरे गीते,

रंग, कुंचले, फ़ुलवी प्रीते.

वर दिसे ते निळे आकाश,

समोर तो रस्ता, तोडू पाश,

तुला जे यौवन, अम्रुत जीवन,

खळाळ झ-याचा हळवा उन्मन.

तिर नदीचा नसे तो दूर,

तीथेच गवसेल तुजला सूर.

गीत आर्जवी इवल्या खगाचे,

अजून नच कळॆ तुजला त्याचे.

कशास बघतो अवती भींती,

इथे रे तुजला कसली शांती,

घे आंमत्रण खिडकीतून वारा,

निसर्ग तुला खुणावतोय सारा.


--भूराम.

१/२/२००१

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा