दुःख चांदणी तू गं

ते दुःख चांदणी तू गं
देहाशी ओजस वाही.
निर्वात निळीशी माया
तो चंद्र तुझा ना होई.

घनदाट फुलांचा वास
गंधात घुसळतो वारा
गर्तेत मांडता तिने
वचनांचा व्यर्थ पसारा.

आवेग तुझा ओघवता
नयनात अडकतो थेंब
रवरव मनाची आत
अन विरून जाते बोंब

ते दुःख चांदणी तू गं
आता अलगद आहे.
किरणांच्या निमिष प्रवासी
जळे तो कागद आहे.
....
किरणांच्या निमिष प्रवासी
जळतो का 'गद' आहे?

-भूराम
२००९-०८-०६