पुर्णत्वा

तू अवघा निर्मित स्वप्नांचा एक सुंदर कोश
भोवती या विखुरलेला तू यत्नांकीत दोष।
जाणिवांचे विश्वच खळते दीर्घ स्पंदन होता
भाव विभोरी श्वास निखळतो संयत होतो तोष।


कोण असे मी जन्मातीत?
माझे सारे अन्, सारे मीच।
आज उद्या अन्, अतीत मीच।
ज्ञान मी अन् ज्ञाता मीच।
दान मी अन्, दाता मीच।
निर्माण मी अन्, निर्माता मीच।


अंधारासी तेजस चिरता लख्खं खुलली काया
नयना काठा थेंब उबेचा चिंब भिजली माया।
विरून जाते जीही होती ओळख मजला माझी
व्यापून गेलो पुर्णत्वाने नुरे ना कसला शोष।


-भूराम

"ॐ पूर्णमदः पूर्णमिदं पूर्णात् पूर्णमुदच्यते। 

पूर्णस्य पूर्णमादाय पूर्णमेवावशिष्यते॥"