अंगार चांदव्याचा
स्पर्श जाळीतो काज
ओठात तापलेले
स्फुलिंग चावती लाज
नयनात थेंबलेली
ती काजव्यांची रास
ढळता ढळून जाते
पदरा कलेचा भास
हे मोह मोहरावे
स्वप्नात गुंतलेले
सलज्ज चांदणीच्या
स्पंदात स्पंदलेले
घेता टिपून सारे
लकबीतले कोलाज
त्या स्निग्ध श्रावणेला
मग छेडतो खमाज.
-भूराम
१०/२/२०१७
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा