निरवत,...
सुख आले मनात माझ्या,
गर्द दुःखाची जळमटे घेवून
की आकाशातील प्रश्न खुणांना
चंद्र-चांदणी गोंदण देवून?
मी पहा सभोवती शांत संयमी
निरखू लागलो विश्व पसारा.
आडोश्यातील घनदिव्यांना
अजून नव्हता आर्त निवारा!
फुलवत,...
क्षणास आता मनात माझ्या,
गत दुःखाचा प्रवास होवून.
वाटेवरती लांबते सावली
डोळ्यात माझ्या पहाट देवून.
मी वाट चालतो शांत संयमी
वेचून घेतो विश्व धुराळा.
आडोश्यातील घनदिव्यांना
अजून नव्हता आर्त जिव्हाळा!
आडोश्यातील घनदिवे ती
दुःखी, संभ्रमी, अबोल होती.
येतेय सुख ते क्षितीजावरती
मनात मात्र कलकल होती.
...
येतेय सुख ते क्षितीजावरती
मनात मात्र कलकल होती.
-भूराम 8/12/2009
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा