माणूस म्हणून जगण्यासाठी केलेल्या प्रयत्नात कविता माझ्या सोबतीला आली.... त्या सोबतीत फुललेल्या काही क्षणांची ही एक पुसटशी नोंद.... (तुमचे अभिप्राय जरूर नोंदवा...)
शनिवार, १७ सप्टेंबर, २०२२
रविवार, १२ जून, २०२२
गुरुवार, १२ मे, २०२२
आरसपानी
आरसपानी सौदर्य तुझे
स्पंद तुझा ग जरतारी
ओठांच्या त्या लालीवरती
सुख वर्खले मनहारी.
अधीर डूल ते कानी धटले
नाकी नटली नथ मिती
सुरेख कमानी भुवयांतुनी
कुंकुम हसते गोड किती.
गालावरची खळी बोलकी
नजर उधळती तेज जणू
नक्षत्रांच्या रांगोळ्यांनी
साजे सजला पदर म्हणू .
गुंफ गळी स्वर्ण कळ्यांचा
ठोका टिपतो हाय कसा
लाखवी लावण्ये रेखी
दवबिंदूंचा तू ओल ठसा.
-भूराम
शुक्रवार, ११ फेब्रुवारी, २०२२
नाझनी
परीघऋता
तू प्रियंवदा
स्पंदरूपा तू
ओघळ ग।
हो नाद मदा
अन चंद्र वदा
स्वर्णधुळीहुन
सोज्वळ ग ।
मधू माखले
हळू लाजले
ओष्ठांवर या
मोहळ ग।
सखे साजणी
रूपे नाझनी
घे बटा सावरून
अवखळ ग।
-भूराम
याची सदस्यत्व घ्या:
पोस्ट (Atom)