जाणिवा देहता मनातली भोगतो
चांदणी स्नेह तो उरास ह्या दाहतो.
ना कळे मन्म तो कुणास बाधला कधी
सावलीस छेडता का उगाच धावतो?
शून्य बांधल्या करी गोठलेली आसवे
ओझे पेलुनी खुळी वाटसरू कासवे
सांग त्या दिशेस मी का उगाच रेटणे
भेटता जिथे कुणी ना कुणाचा राहतो..
शांभवी तो शंख हा हुंकारत्या धुनीतला
छेड छेड यातना स्वीकार तू ऋणी मला
पाखरांशी भेद मी पेलतो आकाशता
अन ठेवला देह हा पेटलेला पाहतो
अन ठेवला देह हा पेटलेला पाहतो ..
-भूराम 12/26/2016
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा