आत्मे नदीत होती
ती चांद दिव्यांची नक्षी.
का पंखांवरती अलगद
स्वप्न ठेवते पक्षी!
तो अंधाराशी विलगा
नाद होतसे पैंजण
का दुरात साजरे डूलती
नक्षत्रांचे हिरकण.
आभाळ पांघरू आता
की ऊब सावळी दुलई,
क्षितिजाच्या रंगमहाला
ही कोण लावी कल्हई.
-भूराम
