माणूस म्हणून जगण्यासाठी केलेल्या प्रयत्नात कविता माझ्या सोबतीला आली....
त्या सोबतीत फुललेल्या काही क्षणांची ही एक पुसटशी नोंद....
(तुमचे अभिप्राय जरूर नोंदवा...)
रविवार, २८ डिसेंबर, २००८
पिवळाई
वा-याच्या सुरात मिसळणारी पाने हिरवाईच्या आशेने छेडत नवतराणे स्वर्णझरा देवून धरा भोव-यात गळते ती सारी जिवंत पिवळाई.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा