शनिवार, ९ ऑगस्ट, २००८

वेडा क्षण...!


असे जे सधन
निळे चिंतामण
फूले बाहुलीतून
तुझे कोवळे मन

दिठीतली मीठी
गर्द आणि ओली,
खुले श्वास माझा
अन हसावे यौवन.

जरी मी आठवावे
तुझेच भास् व्हावे
तुझी ती स्पर्शमुद्रा
मनी केलीय जतन.

खुळे ते ओठ हलती,
फुलांत रंग भरती,
बघून मी तो थांबलो
थांबला तो वेडा क्षण...!

असा जो सधन ...वेडा क्षण!

--भूराम

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा