माणूस म्हणून जगण्यासाठी केलेल्या प्रयत्नात कविता माझ्या सोबतीला आली....
त्या सोबतीत फुललेल्या काही क्षणांची ही एक पुसटशी नोंद....
(तुमचे अभिप्राय जरूर नोंदवा...)
मंगळवार, ११ डिसेंबर, २०१८
(6) आठ-ओळ्या..contd...
कोण जाणते काळीज
कोणा वाटते काळजी
इतरांची यदा तदा
चाले रोजची मरजी.
सुखा बांधावे सुखाने
दुःखां उकलावे काही
जगण्याचा खटाटोप
नाही नसतो फरजी
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा