दत्ततत्वच

आत्मे प्रकाश होती ,
स्पंदे वेगात होती
ओघळ मन्मतीतील 
हरखून जणू सभोवात होती
बंधने सारी तुटलेली
मी तू दुरी मिटलेली. 
दुःखे विरली, बोथटलेली
अनुभूतीच ही सभोवात होती
क्षणाचाच होता तो सारा खेळ
ओढ ज्याची जिवापेक्षा गोड
रिते आणि मुक्त पूर्णत्वच हे 
दत्ततत्वच ही सभोवात होती.

-भुराम