गड झाला जड
त्यात उगवला वड
निळा निळा मोती
त्याच्या निळाईची झळ.
परिस परिस,
असे स्पर्श माझे दिस.
सरले सरले,
गेले वर्ष साजे तीस!
आभाळाला घाई
त्याच्या पांगुळगाड्यालाही
गडद गडद ,
त्याच्या डोळ्यांमधे आई!
आधार उधार,
झाला विश्वाचा बाजार
उधळली माती,
तिने झेलता गं वार?
उपाशी तपाशी
माझ्या नजरेत काशी
जिथे रोज गंगा
असे गढूळ प्रवासी.
आकाश कोंडले
आणि कोंडला गं श्वास.
परतीच्या वाटा
आणि वादळता ध्यास.
-भूराम
३१ मे २००९
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा