माणूस म्हणून जगण्यासाठी केलेल्या प्रयत्नात कविता माझ्या सोबतीला आली....
त्या सोबतीत फुललेल्या काही क्षणांची ही एक पुसटशी नोंद....
(तुमचे अभिप्राय जरूर नोंदवा...)
स्पंद तू, गंध तू मोकळा आनंद तू मेघ तू, ओघ तू बोलकी गं धुंद तू ओह तू!, वाह तू! हृदयी वेडा मोह तू की सुखाशी गुंतलेला सावळा संमोह तू गोड तू, ओढ तू काळजाची मोड तू हलकेच काढलेली लाजणारी खोड तू हो सुखाचें सुख तू हो प्रेमाची भूक तू देवालाही आवडे जी छान भोळी चूक तू..
*****
गोड साखरं ओठाला
मऊ गालाची बासुंदी
माझ्या ऱ्हदयात तुझी
बघ लाडावली बुंदी.
माथी काजळाचा टिळा
भाव डोळ्यातला भोळा
तुला कडेत मी घेतां
जड नथातली चांदी.
ऊब तान्हुल्या मिठीत
तुला गोंजारू दे निट
वेडा काळजात ठोका
साऱ्या जगात आनंदी
माझे सुख लाभो तुला
कधी दुःख ना हो तुला
माय यशोदा मी तुझी
बाळ माझा तू मुकुंदी
-भूराम
३/११/१९