तो एक शब्द अजून सुरतो
भोवती फिरतो, सभोव धरतो.
आनंदाच्या नाद घडीला
प्राण खुणांचे स्पंदन करतो.
जरी कळेना कोणावरती
करे कुरखोडी मौनावरती
फिरून यावा गेलेला क्षण
असा मोहतो, रिंगण धरतो.
सांज धुळीचे काहूर यावे
तेज निळेसे तांबूस व्हावे
वेड्या मिठीचे गाभुळले मन
कसा हेरतो, हळवा करतो.
अंधाराचे व्हावे यौवन
टीमटीम करते यावे चांदण
त्याला कळते ह्याच घडीला
कोण कुणाचा वेडा ठरतो.
-भूराम
११/२२/२०१२
माणूस म्हणून जगण्यासाठी केलेल्या प्रयत्नात कविता माझ्या सोबतीला आली.... त्या सोबतीत फुललेल्या काही क्षणांची ही एक पुसटशी नोंद.... (तुमचे अभिप्राय जरूर नोंदवा...)
गुरुवार, २२ नोव्हेंबर, २०१२
सोमवार, १२ नोव्हेंबर, २०१२
*** बोललोच नाही ***
"बोलता न आले म्हणूनी बोललो न काही
जगणार्या स्पंदा खातर थांबलो स्वतःही
चांदणे नभाशी येते चंद्र नित्य नाही
ओघळत्या थेंबा खातर भांडली व्यथाही"
पाखरा तू गातो का रे तेच गीत माझे !
फडफडत्या पंखामधले एक पीस ओझे
गरगरते वाऱ्या संगे दूर दूर नेई
बोलता न आले म्हणूनी बोललो न काही.
प्राण खुणांचा हा सारा मोह जाळ होता
विझलेल्या दिवट्यांचा धूर फार होता
दिसले जे बिंब माझे मला निट नाही
बोलता न आले म्हणूनी बोललो न काही.
जे घडते ते घडते, वृथा शोक त्याचा
आकाशी गडगडते का शोध पावसाचा?
वाटे ना कसलेही, कसलेssच नाही.
बोलता न आले म्हणूनी बोललो न काही.
काय कुणा बोलावे मी, बोलणे न आता
गुणगुणता हलकेही डोलतो हा माथा!
कसले हे सत्य आहे, नित्य जे प्रवाही
बोलता न आले म्हणूनी बोललोच नाही
-भूराम
११/१२/२०१२
जगणार्या स्पंदा खातर थांबलो स्वतःही
चांदणे नभाशी येते चंद्र नित्य नाही
ओघळत्या थेंबा खातर भांडली व्यथाही"
पाखरा तू गातो का रे तेच गीत माझे !
फडफडत्या पंखामधले एक पीस ओझे
गरगरते वाऱ्या संगे दूर दूर नेई
बोलता न आले म्हणूनी बोललो न काही.
प्राण खुणांचा हा सारा मोह जाळ होता
विझलेल्या दिवट्यांचा धूर फार होता
दिसले जे बिंब माझे मला निट नाही
बोलता न आले म्हणूनी बोललो न काही.
जे घडते ते घडते, वृथा शोक त्याचा
आकाशी गडगडते का शोध पावसाचा?
वाटे ना कसलेही, कसलेssच नाही.
बोलता न आले म्हणूनी बोललो न काही.
काय कुणा बोलावे मी, बोलणे न आता
गुणगुणता हलकेही डोलतो हा माथा!
कसले हे सत्य आहे, नित्य जे प्रवाही
बोलता न आले म्हणूनी बोललोच नाही
-भूराम
११/१२/२०१२
याची सदस्यत्व घ्या:
पोस्ट (Atom)