तू देह अगतिक, ओली
धरती
तो चांद ऋतूचा किंकर करतो
अन प्राण तुझा ग येतो भरती.
रात खुणांचे किरकिर तारे
स्पंद ॠणांचे बंधन सारे
सभोव जाते गलधून आणि
मौन झुलावे ओठांवरती .
स्थिर होवूदे श्वासांमधले
ते भाव अनोखे घुंगुर वदले
नाद दिवाणा असे तो त्याचा
वेचून घे तो तुझ्याचसाठी.
ते स्वप्न खुणाचे अंथर आता
ते स्पर्श क्षणांचे पांघर आता
दिवा विझून तुझ्या बाजूचा
घे नीज मिठीशी सखे सोबती.
-भूराम (१०/२८/२०१२)
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा