क्षिताजीशी येते अलगद.
नयनांच्या काठावरती
होडीचा भिजतो कागद.
हे सुन्न किनारे होती
स्पंदांचे घुंगुर गाणे.
लाजेचे जांभूळ वेडे
चंद्राचे तुझे उखाणे.
वाऱ्याच्या झुळकी वरती
पदराची थरथर येते,
पाण्याच्या पटलावरती
मिणमिणते बिल्वर ना ते?
बघ तुझेच वाटे मजला
ताऱ्यांचे हसणे वेडे.
कानाशी कुजबुजणारे
ते हळवे कुंतल वेढे
स्पर्शांशी असेच येती
हे आसू भरले आठव.
तू दूर कुठेही असली
भोवताली तुझाच हा रव.
-भूराम (१०/१४/२०१२)
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा