आज माझ्या वेदनेला का कळेना दुःख तिचे!
सावल्यात पेटलेल्या चांदणीशी सख्य तिचे!
रान झाले श्वापदांचे मज कळेना ते कसे ते?
गुंजरावी पाखरांना शांत केले तू कधी ते?
वेदनेच्या स्पर्श राती गोढलेला श्वास येतो.
ते उसासे, ते दिलासे, थांबलेला भास होतो.
सांग साये पाठमोरी तू बिलोरी हासणारी,
आज मुग्ध का असे तू मुक्त शब्दे भेटणारी?
प्राण देही मोह वारा, स्पंदनांचा तो पसारा,
वेदनेच्या ह्या घडीला दूर वाटे का किनारा?
-भूराम
१०/२१/२०१२
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा