शुक्रवार, २५ डिसेंबर, २००९

विश्व संमोही

गहिवर हिरवा ,
मनी मारवा,
थर थर ओठी
स्निग्ध गारवा.

स्वप्नच ओले
ठेवणीतले,
गर्द नभाशी
उडे पारवा.

नितळ प्रकाशी
जगे उदासी
मलमलीत हे
दुःखच झुलवा.

उलला देह
पडला मोह
विश्व संमोही
खुलवा भुलवा.

-भुराम
[१२/२४/२००९]

1 टिप्पणी: