भोंडला रे

माझ्या माय मराठीचा
बघ तुटतोय कणा
दमदाटी मांजराची
मला वाघच ते म्हणा
लोकशाही गेली सारी
गटारीत ही वाहून
जीभ ज्याच्या तोंडी
त्याच्या टाळक्यात हाणा.

*

माझ्या माय मराठीचा
किती घुटतोया दम
टाळे देव्हाऱ्या लावून
प्यारी लागे रम छम
साजे भाषा शिवराळ
जणू मधाचे ते पोळ

धुनी बसताच खाली
जनतेच्या नाकी दम.

*

गरगर डोळे काळे 
चष्म्यातुनी आढेवेढे
जिभेला ना त्याच्या हाड
बुडा त्याच्या मोठे गोळे. 

माझ्या माय मराठीने
जीव तेव्हा सोडला रे
जेव्हा चाणक्य राव ते
बाई संगे भांडला रे.

*

माझे दात माझे ओठं
माझे हातावरी पोटं
एक लाखाच ते एक
झालं नागवं मराठं
माझ्या माय मराठीला
आता पेलेना रे घावं
कृष्ण कोण नीती फोल 
कोर्टी कुठं तिला भावं

*

माझ्या माय मराठीचा
किती छळ मांडला रे
बळीराजा रडवेला
कागदाचा भोंडला रे.
ईथे धुरं, तिथे पुरं
निसर्गाचं द्वाड खुरं

करून दाखवण्या नादी 

गरिबालाच कांडला रे  

-भूराम