दैव

लाघवे नित लाघवे
हे प्राण सावल्यातले
तू मोह हो ऋतू माखला
अन स्पंद स्पंद नित्यातले.

हा सोहळा शुन्यातला
जीवनातला जगण्यातला
आहेच काय येथे तुझे
धावणेच दो श्वासातले.  

आरास ही बघ साजरी
मांडू कशी तुडवु कशी
सर्वस्व देते सांडुनी
आयुष्य ह्या नात्यातले.

बघ साजणे हे दैव ग
पावूल वेडे वाकडे
माग घेणे ना कधी
कोसळणेच जात्यातले.
-भूराम 
२/९/२०१४