माणूस म्हणून जगण्यासाठी केलेल्या प्रयत्नात कविता माझ्या सोबतीला आली.... त्या सोबतीत फुललेल्या काही क्षणांची ही एक पुसटशी नोंद.... (तुमचे अभिप्राय जरूर नोंदवा...)
गुरुवार, २३ मे, २०१३
तू नसतांना …
जेव्हा कुणीच माझं नसत तेव्हा तू दिसावी
पावलागणिक स्नायुना बळ देणारी.
जेव्हा कुणीच माझं नसत तेव्हा तू असावी
आभाळ घेवून जगण्यातला आर्तनाद होणारी.
जेव्हा कुणीच माझं नसत तेव्हा तू हसावी
आत्मानंदी स्पंदाचि गुपित जाणणारी.
सध्या हे फारच अपेक्षांचं ओझ आहे,
मैत्रीच्या वाटेवर चालतांना.
न उलगडणार्या अनेक क्षणांना,
आठवणींच रूप देतांना
आणि तू नसतांना …
-भूराम
याची सदस्यत्व घ्या:
टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा