शुक्रवार, १४ डिसेंबर, २०१२

भोई

रानधुळीचा साजण
साद घालितो एकाकी
त्याच्या सभोवाला होती
सांज प्रेमाची लकाकी.

प्राण पांघरून येते,
चांद नदीची किनार.
त्यात भिजलेला होतो
त्याच्या डोळ्यातील पार.

दूर देखणे शिवाचे
दिसे एकले देऊळ
देह थकलेला त्याचा
वाट झालेली गढूळ.

चालताना गुणगुणे तो
गाणे पालखीचे गोड.
दूर झालेले कितीक
मना सोबतीला ओढ.
...
गाणे पालखीचे गोड,
मना सोबतीला ओढ.

-भूराम
१२/१४/२०१२

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा